Autorit + Bromo

Gisteren zouden we naar het hotel van de Bromo worden gebracht. We zouden rond 8 uur opgehaald worden maar het werd half 9, dat zijn we inmiddels wel gewend. 

We hadden een minibusje voor ons alleen want de andere mensen hadden afgezegd, die gingen met de trein. Wat wij achteraf ook beter hadden kunnen doen.

De reis zou rond 12 uren gaan duren en de chauffeur sprak niet echt Engels ( zeg maar gewoon niet ). 

We moesten erg wennen aan de manier van rijden hier, mensen halen elkaar van alle kanten in en dan zijn er nog duizenden scooters die overal tussendoor schieten. De chauffeur was nog jong en hield wel van hard rijden. Het engste vond ik ( Liza ) dat de chauffeur van alles inhaalde terwijl er van de andere kant grote vrachtwagens en scooters aan kwamen rijden, je ziet ze dan op je af komen en net wanneer het eigenlijk te laat is voegt hij weer op zijn eigen baan. 

Na een tijdje begon hij moe te worden en zag heit de ogen dichtvallen. Dus we probeerde hem wakker te houden.

Na uren rijden hadden we een lunch in een restaurant waar niemand zat. Maar het eten was super lekker! We hebben de chauffeur ook maar eten aangeboden want anders zou hij niks kunnen eten. En het eten was samen 15 euro , waar hebben we het over. Ik vind het persoonlijk belachelijk hoe er met die mensen word omgegaan. Ze moeten 12 uren rijden met 2 pauzes , 2!! En daarnaast had hij waarschijnlijk geen geld voor eten. 

Hoe later  het werd, hoe drukker de weg en hoe sneller de chauffeur ging rijden. Uiteindelijk kwamen we in het dorpje aan en wij dachten dat we bij het hotel waren maar dit was alleen het informatie punt en we moesten met een andere bus verder. Ze zeiden dat het nog een uur rijden was , maak er maar 2 van ☹️ 

Toen we bij een ander hotel aankwamen moesten wij weer naar een ander busje , we waren het helemaal zat ondertussen. 

Toen we eindelijk bij het hostel aankwamen gingen we meteen op bed aangezien het half 11 was en de wekker om 3 uur ging. 

De volgende ( ochtend ) werden we opgehaald met de jeep. Kilometers omhoog, het hoogste punt was 2870 meter. 

Heit kreeg wat last van zijn longen en ik kreeg hartkloppingen en een raar gevoel in je lijf door de hoogte. 

Dit was minder maar we zouden daar maar een uur staan en dan zouden we weer dalen. 

De zonsopgang was mooi , helaas was het super druk en keek je eigenlijk tegen allemaal Japanners aan met hun selfiestokken, gelukkig steken we met kop en schouders er boven uit. 

We voegen de foto’s erbij. 

Toen we weer naar beneden gingen  stopte we naast de vulkaan, die kon je beklimmen als je wilde maar heit en ik hadden nog last en debbie zag het ook niet zitten ivm de tijdsdruk. 

We hebben wat rond gelopen en gewacht op de andere om terug te gaan. 

Het was de bedoeling dat we vandaag naar de ijen krater zouden , die ligt alleen nog veel hoger en is een beste klim. Dit hebben we dus maar geskipt en we hebben een hotel gevonden in een dorpje waar de trein stopt bij de ferry naar Bali. 

We zouden dit dus doen in de auto maar dat betekend weer 10 uur door deze chaos. 

De trein is hier goed te doen als je de exclusieve klasse neemt. 

Debbie en ik hebben net nog even in een bedjak gezeten. Dat is een fiets met een bak voorop en daar kunnen wij dan in zitten. Ik vond het wel zielig voor die meneer maar hij leek er geen problemen mee te hebben. 😂

De komende dagen gaan we uitrusten op lovina. 17 jaar terug waren we hier ook en hebben we een familie op het strand ontmoet. Een kennis van ons is 8 jaar geleden naar lovina geweest en heeft deze mensen ontmoet. Wij hopen ze weer tegen de komen en hebben een foto mee zodat we ze op kunnen sporen. 

Dit was een lang verhaal maar nu zijn jullie weer up to date 😉